Komentet e djemve
nuk kishin të sosur e pasioni i tyre ngjante si zjarret gjatë stinës së verës,
kur sapo fikej një vatër zjarri, merrte flakë pylli tjetër...
Edlira i kishte quajtur me mendjen e saj
“Pylli i meshkujve” ato mesazhet e ftesat e panumërta të miqësisë on-line. Ajo
as që do ta kishte hapur më postën eletronike tek profili i saj në internet
sikur midis morisë të komenteve të mos spikaste një i panjohur i pazakonshëm.
Kur djemtë e tjerë
komentonin fotot e saj në plazh në mënyrën sikur do ta “mbysnin në det” ose do
t’i merrnin frymën... po t’u binte ndër
duar, i panjohuri... jo vetëm që nuk përzihej në atë lëmsh po edhe e ledhatonte
me fjalë. Në fakt ai “përkëdhelte” pamjen në foto, pozicionin e saj, shprehjen
e syve duke i bërë krahasime me figura mitologjike, ose me yje, ende të
pazbuluar... E kjo e bënte komentuesin
enigmatik tepër interesant për Edlirën.

I egzagjeruar, i veçantë dhe ka llafe të lezetshme, u kishte thënë më pas mikeshave. – Po pse mua nuk më
shkruan asnjëri kësi gjërash?! Hi,hi,hi Jepi dhe adresën e profilit tim! I kishte
thënë një shoqe buzagaz.
Edlira u kishte
treguar disa hollësira shoqeve; Ai nuk shton foto të vetat, nuk më nis foto në
privat, flet për gjithçka po jo për veten e tij. Kjo gjë e bën edhe të “urryer”
po edhe tundues. Jam kureshtare... dua ta njoh!...
VIJO LEXIMIN... lexoje të gjithë tregimin.....